ျမန္မာျပည္က ဆရာ၀န္ၾကီးေတြ အထူးကုဆုိတဲ့လူေတြ ဂ်ိဳေပါက္ကုန္ျပီထင္တယ္။ ဒါေ့ၾကာင့္ ဒီပုိ့စ္ကုိ ရွယ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္က ဆရာ၀န္ၾကီးေတြ အထူးကုဆုိတဲ့လူေတြ ဂ်ိဳေပါက္ကုန္ျပီထင္တယ္။ ဒါေ့ၾကာင့္ ဒီပုိ့စ္ကုိ ရွယ္ပါတယ္။

အဲ့ဒီဆရာ၀န္ၾကီးေတြ (အထူးကုဆုိတာေတြ) ရဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ့ လုပ္ေပါက္ေတြက ဥပေဒစုိးမုိးတဲ့ တုိင္းျပည္ၾကီးေတြမွာသာဆုိရင္၊ သူတုိ့ကုိ ေဆးကုသလုိင္စင္ျဖဳတ္ပစ္ရုံမက၊ မွားယြင္းေဆးကုသမွဳ (Medical Malpractice) နဲ့ပါ အစိခံရျပီး ေထာင္အနဲဆုံး ၁၀ ႏွစ္ေလာက္က်ကုန္မယ္။

ျမန္မာျပည္ က်န္းမာေရးေလာကၾကီးနဲ့ ပညာေရးက႑်ပ်က္စီးေနတာ တုိင္းျပည္ေရွ့ေရးအတြက္ အင္မတန္ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတယ္။

ဆရာ၀န္ၾကီးေတြ (အထူးကုဆုိတာေတြ) လူနာကုိ ၅ မိနစ္ေလာက္ ၾကည့္ရုံနဲ့ ေရာဂါကုိသိတယ္ဆုိတာ ဒီလူေတြ ဒိဗၺစကၡဳရထားလုိ့ျဖစ္ရမယ္။

က်ေနာ့္မွာ အစာအိမ္ေယာင္တဲ့ျပသနာရွိတယ္။ ၃ လတခါ ကုိယ့္ဆရာ၀န္နဲ့ျပတယ္။

ဆရာ၀န္က အမ်ိဳးသမီး၊ လက္ဘႏြန္ႏုိင္ငံသူ။ နာမည္က ေဒါက္တာေအလင္း (Dr. Aline)။ သူတုိ့တုိင္းျပည္မွာ ေဆးေကာ်င္းျပီးေတာ့၊ အေမရိကားမွာ အလုပ္သင္ဆရာ၀န္အလုပ္ကုိ (House Surgeon လုိ့ျမန္မာျပည္မွာေခၚတာကုိ) ကမာၻမွာနာမည္အၾကီးဆုံး ေဆးတကၠသုိလ္ေတြထဲမွာပါတဲ့ ေယးလ္တကၠသုိလ္ေဆးေက်ာင္း (Yale University Medical School) မွာရတာ။ ဘယ္ေလာက္ေတာ္လဲ စဥ္းစားၾကည့္။

ေယးလ္တကၠသုိလ္ေဆးေက်ာင္းကျပီးေတာ့ ၀ါရွင္တန္ဒီစီျမိဳ့ေတာ္က နာမည္ၾကီး ေဂ်ာ့ဂ်္ေတာင္းတကၠသုိလ္ေဆးရုံ (University of George Town Hospital) က အစာအိမ္နဲ့အူလမ္းေၾကာင္းေရာဂါမ်ားဌာနမွာ ဘြဲ့လြန္တက္ခြင့္ရတယ္။

က်ေနာ္သူနဲ့စျပေတာ့ သူ့ပါရဂူစာတမ္းေရးေနတုံး၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္ေလာက္က သူ အစာအိမ္နဲ့အူလမ္းေၾကာင္းေရာဂါမ်ားဆုိင္ရာ ပါရဂူဘြဲ့ (Ph.D. in GI diseases) ရသြားျပီး၊ အဲ့ဒီေဆးရုံၾကီးက ဌာနမွာဘဲ အထူးကုဆရာ၀န္ၾကီးျဖစ္သြားတယ္။ အခုထပ္ျပီးရာထူးတုိးျပီး ေဂ်ာ့ဂ်္ေတာင္းတကၠသုိလ္ရဲ့ေဆးေက်ာင္း (Medical School of George Town University) မွာ ေဆးေက်ာင္းသားေတြကို စာလည္းသင္ေပးရတဲ့ အစာအိမ္နဲ့အူလမ္းေၾကာင္းေရာဂါဆုိင္ရာပါေမာကၡျဖစ္သြားျပီ။

သူနဲ့သြားျပရင္ အေမရိကန္ဆရာ၀န္ေတြထုံးစံအတုိင္း လူနာကုိစိတ္သက္သာရေအာင္ အရင္ဆုံး ေနေကာင္းလား၊ ဒီေန့ကားေမာင္းရတာလမ္းမွာ အဆင္ေျပလား၊ အလုပ္မွာေရာအဆင္ေျပလား စသည္ျဖင့္ ေလာကြတ္စကားေတြေျပာတာတင္ ၅မိနစ္ေက်ာ္တယ္။ ျမန္မာျပည္က အထူးကုဆုိတာၾကီးေတြဆုိ အဲ့ဒီ ၅ မိနစ္ေလာက္အတြင္းမွာ သူတုိ့ရဲ့ ဒိဗၺစကၡဳဥာဏ္ေတာ္အရ လူနာရဲ့ ေရာဂါရွိသမ်ွအားလုံးကုိ ခ်က္ခ်င္းသိၾကျပီး ေနာက္တခါခ်ိန္းတာတုိ့၊ ေဆးစာေရးေပးတာတုိ့ လုပ္ၾကမွာဘဲ။

အေမရိကားက အထူးကုဆရာ၀န္ၾကီးေတြကေတာ့ သူတုိ့ေလာက္မေတာ္ရွာေတာ့ လူနာတေယာက္ နဲ့ တေယာက္ၾကားမွာ အခ်ိန္ ၁၅ မိနစ္ယူျပီး ေနာက္ၾကည့္မဲ့လူနာရဲ့ ဖုိင္တြဲကုိ ေသခ်ာထပ္ဖတ္၊ လုပ္ျပီးခဲ့တဲ့ စမ္းသပ္မွဳေတြရဲ့အေျဖေတြဖတ္၊ ဘာျဖစ္ႏုိင္လဲစဥ္းစား၊ ပုိေသခ်ာေအာင္ (အရင္ဆုိစာအုပ္နဲ့ အခုဆုိ) လက္ကုိင္ဖုံးေပၚက App ကုိႏွိပ္ျပီး အခ်က္အလက္ေတြထဲ့ၾကည့္ျပီး ထပ္စဥ္စား စသည္ျဖင့္အားလုံးျပီးမွ၊ ၾကည့္ရမဲ့ေနာက္လူနာရဲ့ အေျခအေနကုိ ေၾကေၾကညက္ညက္သိျပီးမွ ေနာက္လူနာကုိ လွမ္းေခၚခုိင္းတာပါ။

ဆရာ၀န္ၾကိီးလက္ေထာက္ အလုပ္သင္ဆရာ၀န္ေလးေရာ သူနာျပဳဆရာမေလးေရာက ျပဳံးျပဳံးခ်ိဳခ်ိဳနဲ့ လူနာေစာင့္ခန္းထဲကလူနာကုိ လာေခၚပါတယ္။

ေဒါက္တာေအလင္းက ခုနေျပာသလုိ ၅မိနစ္ေက်ာ္ေလာက္ ေလာကြတ္စကားေတြေျပာျပီးမွ လူနာကုိ ထုံးစံအတုိင္းစမ္းသပ္၊ သူ့အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာလူနာကုိ လဲေလ်ာင္းေစျပီး ထပ္စမ္းသပ္၊ လူနာကုိလက္ရွိဘယ္လုိခံစားေနရလဲကအစ ေမးလုိက္တာစုံေရာ၊ ေမးသမ်ွကုိ ေျဖသမ်ွကုိလည္း ျပဳံးျပဳံးေလးနဲ့ သူ့လက္ပ္ေတာ့ကြန္ျပဴတာေပၚမွာ ရိုက္ထဲ့ေနတယ္။

စုစုေပါင္း နာရီ၀က္ေက်ာ္ အနဲဆုံးၾကာျပီးမွ၊ ေသာက္ေဆးေတြေရးေပး၊ ထပ္စမ္းသပ္စရာလုိရင္ ညြန္ၾကားခ်က္ေရးေပးျပီး အေရးၾကီးရင္ၾကီးသလုိ ခ်က္ခ်င္းေဆးရုံတင္ရင္တင္၊ ေနာက္ တပတ္ သုိ့မဟုတ္ ေနာက္တလ သုိ့မဟုတ္ ေနာက္ ၂လ ၃လ စသည္ျဖင့္ထပ္ခ်ိန္းတာ။ က်ေနာ္ကေတာ့ နာတာရွည္ မတ္တတ္နာဆုိေတာ့ ၃ လတခါဘဲခ်ိန္းတာ။ အခုထိကုိ သူနဲ့ဘဲျပတယ္။ သိပ္ေတာ္လုိ့။ ၀ါရွင္တန္ဒီစီကုိ ေရာက္ေလရာအရပ္ကေန ေလယာဥ္နဲ့သြားျပတယ္။ ေနာက္ဆုံးအေခါက္သြားျပေတာ့ ေဒါက္တာေအလင္းက ဒုတိယကေလး ကုိယ္၀န္ၾကီးနဲ့။ ဒါနဲ့ အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္ သူနဲ့ ဓါတ္ပုံတြဲရုိက္ခဲ့တယ္။

ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ အခုဟာက ဆရာ၀န္ေတြ အထူးကုဆုိတာၾကီးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေငြေနာက္လုိက္ျပီး ဂ်ိဳေပါက္လာတဲ့အျပင္ ဒိဗၺစကၡဳဥာဏ္ပါထပ္ရျပီး လူနာတေယာက္ကုိ အမ်ားဆုံး ၅ မိနစ္ေလာက္ၾကည့္ရုံနဲ့ အလုံးစုံကုိသိျမင္ေတာ္မူကုန္ေတာ့၊ ကိုယ့္ျမန္မာျပည္သားေတြ ခံေနရတဲ့ ဒုကၡဘယ္ေလာက္ၾကီးမယ္ဆုိတာကုိ ေ၀မ်ွခံစားရင္း စိတ္မေကာင္းရုံမွတပါး ဘာမွလည္းမတတ္ႏုိင္။

#DYM
————————————————-

————————————
#DYM
———————————
Sai Thura Hark Hang ၏ပုိ့္စ္ July 7 at 10:50 AM
—————————-

အမွန္တရားကုိေထာက္ျပခ်င္လုိ႔ေျပာျပတယ္
==================
ျမန္မာျပည္ကပုဂၢလိကေဆး႐ုံလုိ႔ေတာ့ေျပာတာပဲ
ျမန္မာျပည္ကသမားေတာ္လုိ႔ေတာ့ေျပာတာပဲ
ျမန္မာျပည္ကအေကာင္းဆုံးေဆး႐ုံလုိ႔ေတာ့ေျပာၾကတာပဲ
အဲဒီေဆး႐ုံကဆရာဝန္ကအရမ္းေတာ္ၾကတယ္လုိ႔ေျပာၾကတာပဲ

က်ေတာ္အစကအေဖရဲ႕ေရာဂါကုိ ျမန္မာျပည္မွာကုသဖို႔စဥ္းစားဖူးတယ္ ကုလဲကုခဲ့ဖူးတယ္ အႀကိမ္ေပါင္းမေရတြက္ေအာင္ ေဆး႐ုံမွာသြားကုခိုင္းဖူးတယ္

အေဖကတီဘီေဆးကုိးလေသာက္ဖူးတယ္
လည္ပင္းမွာအက်ိတ္ကထြက္တယ္ ေက်ာက္ကပ္မွာေက်ာက္တည္တယ္ အစုိးရေဆး႐ုံလဲျပသတယ္ လည္ပင္းကအက်ိတ္ကုိခြဲတယ္ မၾကာဘူး ေနာက္တစ္ေနရာထပ္ထြက္တယ္ ကုိယ္ကလဲစုိးရိမ္လုိ႔ ရန္ကုန္လာေစၿပီး အေကာင္းဆုံးပုဂၢလိကေဆး႐ုံျပတယ္
အဲဒီျပတဲ့ေန႔မွာ ဆရာဝန္နဲ႔ေတြ႔ရဖို႔ အခ်ိန္ႏွစ္နာရီမကေစာင့္ရတယ္ မေနနိင္လုိ႔ information ကသူနာျပဳကုိေမးတယ္
မၾကည္မသာမ်က္နာနဲ႔ နံပါတ္မေရာက္ေသးတဲ့အေၾကာင္းေျပာတယ္ ကုိယ့္အလွည့္ေရာက္ေတာ့အဲဒီဆရာဝန္အခန္းထဲအေဖနဲ႔လုိက္ဝင္တယ္ သနားေတာ္ႀကီးဆိုတဲ့ဆရာဝန္
အေဖအေျခေနဖိုင္ကုိစစ္ ဟုိေမးဒီေမးနဲ႔ ေနာက္တစ္ပါတ္ခ်ိန္းတယ္ (စကားေျပာတာ ၅ မိနစ္ေတာင္ၾကာမယ္မထင္ဘူး) ကုိယ္ကအေဖနဲ႔နယ္ကလာတဲ့အေၾကာင္း က်ေတာ္ကုိယ္တိုင္လဲအလုပ္ကိစၥ႐ွိလုိ႔ မနက္ျဖန္ခ်ိန္းဖို႔ေတာင္းဆိုတယ္ မရဘူးဆိုေတာ့ မတတ္နိင္ဘူး အလုပ္ခြင့္ထပ္ယူလုိက္ရတယ္ ေနာက္ပတ္ရက္ခ်ိန္းမွာ အေဖကုိဓာတ္မွန္ေတြ႐ုိက္ ေသြးစစ္နဲ႔ အေဖလည္ပင္းကအက်ိတ္ကုိ